Ik koesterde al lang de wens een Welsh Corgi Pembroke
toe te willen voegen aan mijn leven. Het ras maakte iets los bij mij wat weinig ander hondenrassen met mij doen.

Dat bijzondere gevoel, waardoor je hart een extra sprongetje maakt, het je gedachten niet meer verlaat. Nachten dacht je over ze na en zoog je alle informatie die je maar kon vonden over dit energieke ras tot je op als een goed absorberende spons.

Maar hoe kom je er eigenlijk bij?
Opgegroeid met de dogachtige en dan vallen voor

de energieke vurige grote hond in een kleine verpakking, een herdersachtige, een veedrijver... een Pembroke..!

Och veel bekende/vrienden uit de Newfy wereld hadden al de grap naar mijn moeder geplaatst: wat is er mis gegaan in haar opvoeding..!? Hoe kan dat nou, notabenen jou dochter met die vurige kleine dingen!!! Veel hadden er wel schrik van en mijn moeder toch ook wel.

Maar grapjes sloegen toch wel om naar nieuwsgierigheid en kwam toch geregeld de vraag door bekende Newfy vrienden: Hoe zijn die Pemmen? ooh je dochter gaat wel leuk he!? Gaan die Pemmen een beetje met die Newfy's???? Het is erg leuk om zelfs de enthousiasme bij hun te zien en erg leuk dat die mensen zoals ik kan zien actief meevolgen op mijn Queenslands Pembroke facebook pagina! Erg leuk!

Maar goed hoe kwam ik toch aan dat sterke niet van te herstellen  Welsh Corgi Pembroke virus...!?

Vergelijk het met die ene persoon waar je direct een verbintenis mee voelt als je die tegen komt. JUST MEANT TO BE!

Beter kan ik het niet omschrijven. Ik was gewoon opslag verliefd en dit werd ik alleen maar meer naarmate ik het ras beter leerde kennen.

Ik wist het zeker! Ik wil een Pembroke in mijn leven!

Die serieuze zoektocht begon +/-  rond 2016 naar een fokker.

Met evt. de wens met mijn toekomstige Pembroke te gaan showen en wellicht een nestje te gaan fokken. Maar eerst wou ik gewoon mijn soulmate vinden.

Zo enthousiast en altijd helpend mijn moeder is, was zij ook volledig op gegaan in deze toektocht. Zo kwam ik op een dag bij mijn moeder en ze gaf aan contact te hebben gehad met een hele leuke dame,

maar deze dame fokte de Cardigan. 

Een fractie dacht ik na maar ik wou echt bij de Pembroke blijven,

daar was gewoon geen twijfel over mogelijk!

Eind 2017, begin 2018 kwamen we in contact met de fokker waar ik graag mijn Pembroke weg zou willen hebben. Helaas zat het niet mee en je moet nu eenmaal soms een lange adem hebben.

Zo werd 30 september 2019 dan een nestje geboren en ja wij zaten er bij! Dolgelukkig en wat een intense vreugde! En zo geschiede!

En ontstond het fundament van een nog grotere voorliefde en passie voor dit voor mij FANTASTISCHE ras en avontuur, want dat is het!

Mijn eerste Pembroke/grote liefde was Cateau waar het allemaal mee begon! Op de foto's hierboven is het nest te zien waar Cateau tussen zat, vervolgens het bezoek, een mooie foto die tussendoor nog toegestuurd is door de fokker en jawel! De thuiskomst en de kennismaking tussen de Welsh Corgi Pembroke en de Newfoundlander!

Het sneeuwbal effect kicked in!

Al veel mooie dingen mogen meemaken en waarmaken.

En tegelijkertijd ook nog zo veel om mee te maken en om nog waar te gaan maken! Maar we doen dat met volle overgave!